Taki oto błąd może się pojawić podczas intalacji PostgreSQL na Windows:

The environment variable COMSPEC does not seem to point to the cmd.exe or there is a trailing semicolon present

COMSPEC to zmienna środowiskowa wskazująca na interpreter poleceń w systemie windows. Interpreter poleceń, to po prostu program cmd.exe. Może się zdarzyć, że wskutek jakieś innej nieudanej operacji, względnie infekcji wirusem, ta zminna może być niepoprawnie ustawiona. W takim przypadku trzeba zmodyfikować tą zmienną.

Kliknij na start >> odszukaj „Mój komputer” >> kliknij ikonkę prawym przyciskiem myszy i wybierz właściwości >> w oknie wybieraj kolejne pozycje dochodząc w końcu do poszukiwanego COMSPEC:

Po modyfikacji zrestartuj komputer

Podczas dodawania do quorum  świadka „Cloud Witness” dostałem błąd:

An error was encountered while modifying the quorum settings.
Your cluster quorum settings have not been changed.
The client and server cannot communicate, because they do not possess a common algorithm.

Dodajmy, że Always On był konfigurowany na Windows 2016.

Przyczyną jest to, że Azure Storage Account pozwala na połąćzenie za pomocą TLS 1.0 1.1 i 1.2, tymczasem na moich serwerach miałem wyższą wersję. Nie wiem, jak obniżyć wykorzystywaną wersję w interfejsie graficznym, ale z powershella robi się to tak:

[Net.ServicePointManager]::SecurityProtocol = [Net.SecurityProtocolType]::Tls12

Set-ClusterQuorum -Cluster Cluster_Name -CloudWitness -AccountName Storage_Account_Name -AccessKey "Storage Access Key 1 or 2"

Pierwsze polecenie obniża wersję TLS, a drugie dodaje cloud witness.

Przy okazji pojawił się też problem podczas samego konfigurowania availability group:

The local node is not part of quorum and is therefore unable to process this operation. This may be due to one of the following reasons:

• The local node is not able to communicate with the WSFC cluster.

• No quorum set across the WSFC cluster.

For more information on recovering from quorum loss, refer to SQL Server Books Online.

(Microsoft.SqlServer.Management.HadrTasks)

Zazwyczaj ten błąd oznacza rzeczywiście problem z clustrem, względnie przyczyną jest to, że we właściwościach usługi SQL w Configuration Managerze nie jest zaznaczona opcja Enable AlwaysOn Availability Groups:

Istotne jest jednak żeby ta opcja została zaznaczona PO utworzeniu clustra. Jeśli w między czasie cluster został odinstalowany i zainstalowany na nowo, to trzeba tę opcję wyłączyć (restart SQL) i włączyć (restart SQL)

https://docs.microsoft.com/en-us/azure/azure-sql/virtual-machines/windows/availability-group-clusterless-workgroup-configure

Większość terminali, zarówno na Unix, jak i pod Windows obsługują „kody ucieczki” pozwalające na takie sformatowanie napisu wyświetlanego w konsoli poleceniem print, aby wyświetlany tekst otrzymał odpowiedni kolor.

Szczegółowo ten mechanizm jest opisany tutaj:

https://en.wikipedia.org/wiki/ANSI_escape_code#Colors

Jeśli jednak chcesz ominąć czytanie długiej dokumentacji, bo po prostu chcesz wyświetlić coś na kolorowo, to powinno wystarczyć rozumienie poniższej instrukcji:

print('\x1b[38;2;255;0;0m\x1b[48;2;255;255;0m' + 'WWW.MOBILO24.EU!' + '\x1b[0m')

Co tu się dzieje?

• \x1b[ to właśnie znak ucieczki wprowadzający informacje kontrolne dla terminala. Jest to więc coś, co nie jest wyświetlane, tylko interpretuje to sobie terminal. Instrukcja tu zapisana kończy się za literką m. W powyższym przykładzie ta instrukcja występuje aż trzy razy:
  • pierwsza wprowadza kolor tekstu (foreground)
  • druga wprowadza kolor tła (background)
  • a trzecia resetuje terminal do ustawień domyślnych, czyli kasuje informacje o używanych kolorach
• Fragment 38;2;255;0;0 oznacza:
  • 38 – określa, że definiujesz kolor tekstu (foreground)
  • 2 – określa, że ciąg dalszy jest w formacie RGB
  • kolejne 3 liczby definiują kolor RGB – tutaj czerwony
• Fragment 48;2;255;255;0 oznacza:
  • 48 – określa, że definiujesz kolor tła (background)
  • 2 – określa, że ciąg dalszy jest w formacie RGB
  • kolejne 3 liczby definiują kolor RGB – tutaj żółty
• Ostatnia instrukcja to wreszcie reset ustawień terminala, tutaj pomijając znak ucieczki i znak końca instrukcji „m”, istrukcja ta ogranicza się do „0”
• Pośrodku wstawiasz tekst do wyświetlenia

Gotowe!

W pewnych przypadkach trzeba ustalić jaki adres IPv4 jest przypisany do serwera. Można oczywiście zajrzeć do widoku sys.dm_exec_connections

Niestety ta metoda nie zadziała jeśli połączenie jest nawiązane przez Shared Memory, albo 127.0.0.1 albo (i to mój przypadek) przez IPv6, a tymczasem potrzebowałem IPv4.

Na całe szczęście udało się znaleźć ciekawy pomysł z wykorzystaniem xm_cmdshell i prostego polecenia ipconfig

https://stackoverflow.com/questions/142142/sql-query-to-get-servers-ip-address

Oto delikatnie zmieniona procedura – u mnie działa!

CREATE PROCEDURE #sp_get_ip_address (@ip VARCHAR(40) OUT)
AS
BEGIN
 SET NOCOUNT ON

DECLARE @Line varchar(200)
 DECLARE @pos int
 SET @ip = NULL
 CREATE TABLE #temp (line VARCHAR(200))
 
 EXECUTE sp_configure 'show advanced options', 1;
 RECONFIGURE
 EXEC sp_configure 'xp_cmdshell', 1
 RECONFIGURE

INSERT INTO #temp EXEC master..xp_cmdshell 'ipconfig'

EXECUTE sp_configure 'show advanced options', 1;
 RECONFIGURE
 EXEC sp_configure 'xp_cmdshell', 1
 RECONFIGURE

SELECT @Line = line
 FROM #temp
 WHERE UPPER (line) like '%IPV4%ADDRESS%'
 
 IF (ISNULL (@line,'***') != '***')
 BEGIN 
 SET @pos = CHARINDEX (':',@line,1);
 SET @ip = RTRIM(LTRIM(SUBSTRING (@line, @pos + 1, LEN(@line) - @pos)))
 END 
 DROP TABLE #temp

SET NOCOUNT OFF

END 
GO

DECLARE @ip VARCHAR(40)
EXEC #sp_get_ip_address @ip OUT
DROP PROCEDURE #sp_get_ip_address
SELECT @ip

No cóż… zdarza się najlepszym…

Jako tako nie wiem, co się zespuło, ale dałem radę naprawić:

• Panel Sterowania
• Dodaj usuń programy
• Odszukaj pakiet Office (może się różnie nazywać, bo MS dostarcza go w różnych pakietach)
• Klinij modyfikuj
• Wybierz napraw. U mnie były dwie możliwości naprawy – szybka i zaawansowana. Wybrałem szybką i po kawie office działał 🙂

Masz lepszy pomysł? Napisz!

Coraz częściej pracujemy w środowiskach międzynarodowych. Standardem jest używanie języka angielskiego, ale… jeśli na biurku masz klawiaturę francuską, czy niemiecką, to nic dziwnego, że administratorzy konfigurują do wykorzystania również inne „egzotyczne” układy.

W takim przypadku z pewnością chcemy dodać język angielski. Trzeba to zrobić w kilku miejscach:

• Panel sterowania >> język (language) – dodaj język i wybierz kolejność stosowania języków
• Z boku kliknij na „Advanced” i wypełnij odpowiednio pola

• Kliknij „Apply language settings to the welcome screen”, a potem w oknie Region na zakładce Administrative:
• 
• Wybierz Change system locale i zmień język, tak jak chcesz
• Kliknij też Copy settings

• zaznacz „Welcome screen” i „New user accounts”
• Pozamykaj okna i zrestartuj system

Niestety po wszystkim, nadal może sie okazać, że domyślny język wprowadzania danych na ekranie logowania to np. Francuski. W takim przypadku:

• Uruchom gpedit.msc, przejdź do:
  Local Policy >> Computer Configuration >> Administrative Templates >> System >> Locale Services
  i zmień wartość w „Disallow copying of user input methods to the system account for Sign-in” na Enabled

W moim przypadku, dopiero to ostatnie ustawienie po restarcie spowodowało wyświetlenie języka angielskiego i angielskiej klawiatury na ekranie logowania

Python jest fajny, bo jest dynamiczny. Napiszesz sobie funkcję, a potem ni z tego ni z owego można ją wywoływać na wiele sposobów. Popatrz na ten przykład:

def show_args(arg_1, arg_2):
   print(arg_1)
   print(arg_2)
 
show_args('one','two')

Proste? No pewnie, że proste! Funkcja ma dwa argumenty i wywołujemy ją z dwoma argumentami i już!

Ale może by tak, mając listę dwóch elementów przekazać ją do tej funkcji? Może funkcja będzie na tyle sprytna, żeby zrozumieć o co chodzi? Niestety będzie błąd:

show_args(['one','two'])
TypeError: show_args() missing 1 required positional argument: 'arg_2'

… ale gdyby tak, przed listą dodać gwiazdkę, to Python „wyłuska z listy jej elementy i przekaże je do funkcji:

show_args(*['one','two'])
one
two

Wow! Dobre!

No a jeśli nie mamy listy argumentów, tylko słownik? I jeśli jeszcze w tym słowniku elementy są „przypadkowo” nazwane tak, jak argumenty testowanej funkcji? Przy pierwszym podejściu – niestety klapa:

show_args({'arg_2':'two', 'arg_1':'one'})
TypeError: show_args() missing 1 required positional argument: 'arg_2'

Ale my już wiemy, jak sobie z tym poradzić:

show_args(*{'arg_2':'two', 'arg_1':'one'})
arg_2
arg_1

Jedna gwiazdka jakoś już pomogła, niestety, pewnie wolelibyśmy nie zobaczyć w wyniku funkcji nazw kluczy, tylko ich wartości! Z pomocą przyjdą dwie gwiazdki, które konwertują słownik na nazwane wartości przekazywane do funkcji:

show_args(**{'arg_2':'two', 'arg_1':'one'})
one
two

I to już działa idealnie. Funkcja domyśliła się, co to jest arg_1 mimo tego, że ta wartość w słowniku była dopiero na drugim miejscu.

Fajnie, ale te „chwyty” można też wykorzystać definiując funkcję:

def clever_function(*args):
   for a in args:
      print(a)

clever_function(1,2,3)

Kiedy chcesz, aby funkcja mogła przyjąć dowolną liczbę parametrów przekazywanych po prostu przez pozycję, to wystarczy zadeklarować argumenty jako  *args. W ciele funkcji można wtedy skorzystać ze zmiennej args, która jest listą.  Bardzo to elastyczne!

Jeśli z kolei chcesz, aby funkcja miała przyjmować dowolną liczbę argumentów ze słownika, to argument poprzedź dwoma gwiazdkami. Zazwyczaj ten parametr nazywamy kwargs (key-word argument):

def clever_function(**kwargs):
   for k, v in kwargs.items():
      print(k,v)

clever_function(a=1,b=2,c=3)

Teraz do funkcji można przekazywać dowolną liczbę nazwanych parametrów, a funkcja w sprytny sposób zobaczy je jako słownik. To użytkownik wywołując funkcję sam decyduje o tym, jak mają się nazywać argumenty widoczne w funkcji.

Obie te metody można zresztą połączyć i zbudować funkcję tak:

def clever_function(*args, **kwargs):
   for a in args:
      print(a)
 
   for k, v in kwargs.items():
      print(k,v)

clever_function('one','two',a=1,b=2,c=3)
print('---')
clever_function(a=1,b=2,c=3)
print('---')
clever_function('one','two')

Jak widać funkcję można teraz wywoływać z argumentami określanymi przez pozycję i nazwę, albo tylko przez nazwę albo tylko przez pozycję.

Oj przyda się na pewno!