Mam komputer z Windows, na którym jakiś czas temu podłączyłem się do sieci WiFi. Oczywiście podczas podłączania wprowadzałem klucz, ale… teraz go nie pamiętam. Co zrobić?
Najpierw uruchom polecenie
netsh
Teraz będąc już „w programie” netsh napisz
wlan
wlan odpowiada właśnie z wireless network czyli sieć bezprzewodową. Teraz można wyświetlić listę takich sieci uruchamiając:
show profiles
Tu powinno się udać zobaczyć nazwę sieci, dla której klucza szukamy. Zakładając że nazwa tej sieci to MYHOMEWIFI wpisz kolejne polecenie:
show profile MYHOMEWIFI key=clear
Klucz zobaczysz „czystym tekstem” w sekcji Security Settings –> Key Content. Gdyby show profile uruchomić bez opcji key=clear, to zboaczylibyśmy na ekranie w sumie te same informacje, ale z pominiętą częścią z kluczem.
Visual Studio Code robi czasami psikusy ze środowiskami wirtualnymi. Jeśli instalujesz moduły, a one nadal nie działają to można podejść do sprawy tak:
– utworzyć środowisko wirtualne, co robi się komendą:
python -m venv venv
aktywować to środowisko komendą:
venv/scripts/activate.ps1
Na tym środowisku można zaintalować wymagane pakiety (zakładając że to będzie nowe środowisko, to należy zaintalować wszystkie pakiety od początku)
Kiedy to wszystko już będzie gotowe, trzeba jeszcze zadbać, żeby VSC rzeczywiście uruchamiało programy w tym środowisku wirtualnym. Powinno wystarczyć uruchomienie Command Palette (Shift + Ctrl + P na Windows i Linux lub Shift + Cmd + P na macOS). Następnie wpisujemy/szukamy komendy „Python: Select Interpreter”. Wybieramy opcję naciskając Enter i z listy rozwijanej wybieramy Pythona z katalogu venv
Przy takiej konfiguracji wszystkie pakiety znajdują się w środowisku wirtualnym i python uruchamiający programy też będzie działać w tym samym środowisku i wszystko powinno działać.
Jak chcesz poczytać więcej o venv to zajrzyj tu: https://code.visualstudio.com/docs/python/environments
Zdarza sie, że po zainstalowaniu PostgreSQL, domyślny jezyk ustawi się np. na Polski. Mikołaj Rej by się ucieszył, ale czytanie komunikatów po polsku, jest dla mnie dość egzotyczne.
W takim przypadku można uruchomić polecenie:
SET lc_messages TO 'en_US.UTF-8′;
Można też sprawdzić jakie aktualnie onowiązują ustawnienia uruchamiając:
SELECT * FROM pg_settings where name like '%lc_%’
W kolumnie reset_value zobaczysz jednak starą wartość (u mnie „Polish_Poland.1252”), co oznacza, że po ponownym uruchomieniu serwera komunikaty znowu będą w języku Kochanowskiego. Żeby zmiana była trwała należy ją wprowadzić w pliku konfiguracyjnym postgresql.conf. Odszukaj parametru lc_messages, wpisz mu wartość:
Taki bład pojawi się, jeśli tabela wykorzystuje typ enum. Typ enum określa jakie wartości można wprowadzić do danej kolumny. Typ definiuje się np. komendą:
CREATE TYPE public.mpaa_rating AS ENUM (’G’, 'PG’, 'PG-13′, 'R’, 'NC-17′);
Jeśli chcesz dodać kolejną dopuszczalną wartość użyj polecenia;
ALTER TYPE public.mpaa_rating ADD VALUE IF NOT EXISTS 'PG56′ AFTER 'NC-17′
Tworzenie aplikacji na Azure w postaci kodu uruchamianego „serverless” jest popularne wśród klientów. Problem tylko w tym, że zdiagnozowanie problemu może być dość kłopotliwe.
Owszem, można konfigurować application insights, które znacznie ten proces ułatwiają, ale co zrobić, jeśli klient zdecydował się nie korzystać z tej funkcjonlności? Bo za dorogo, bo nie widzi wartościw dobrym diagnozowaniu problemów? No cóż…
Mam na to swój własny sposób:
Oznaczanie uruchomienia funkcji
Funkcja może być jednocześnie uruchamiana w wielu sesjach. Jak rozpoznać logi gromadzone w LogAnalytics Workspace, żeby to wszystko się nie wymieszało? Na początku działania funkcji dodaję kod, który identyfikuje ten jeden wątek. Nie chcę przy tym, żeby był to jakiś nic-nie-znaczący UID. Chciałbym coś, co potrafię wypowiedzieć i zapamiętać. Generuję więc sobie losowy kod składający się z 6 liter, tak że pierwsza litera to spółgłoska i na zmianę występują w nim samo- i spół- głoski. Powstaje coś w rodzaju MATOKA. Napis dziwny, ale da radę go zapamiętać w skali powiedzmy 10 minut, prawda? Oto funkcja generująca taki kod w PowerShell:
# Crate ID to easier find the entries in the logs
$gr1 = "BCFFGHJKLMNPQRSRVWXZ";
$gr2 = "AEIOUY"
$ID = "";
for ($i = 0; $i -lt 3; $i++) { $ID += $gr1[(Get-Random -Maximum $gr1.Length)]; $ID += $gr2[(Get-Random -Maximum $gr2.Length)] }
Potem, gdziekolwiek w funkcji, kiedy chcę coś „zalogować” używam funkcji:
function ShowInfo{
param(
$ID, $MSG
)
Write-Output "$ID - O - $MSG"
}
Np. tak:
ShowInfo $ID "JSON INPUT: $json_input"
Wyszukiwanie logów
Szczęśliwie każda funkcja loguje do LogAnalytics Workspace. Wystarczy otworzyć dany log i uruchomić odpowiednio przygotowane wyrażenie KUSTO:
FunctionAppLogs
| where FunctionName == 'MyFunctionName'
| where Message contains "FAFOBE"
| project TimeGenerated, Message
Logi na żywo
Powyższy proces jest już całkiem ok, dla tych zdarzeń, które rzeczywiście są „zaplanowane” i „zaprogramowane”. A co jeśli dochodzi do exception, którego nie przewidzieliśmy. Jak dla mnie bardzo dobrze sprawdza się „Log stream” dostępny w konsoli Kudu. W portalu Azure w funkcji przejdź do Development Tools i wybierz Advanced Tools (oznaczony ikonką scyzoryka). Otworzy to nową stronę do konsoli Kudu właśnie, a tam u góry można znaleźć między innymi Log Stream. Kliknięcie tego linka powoduje, że zobaczysz stronę prezentującą wszystkie logi aplikacji, (te własne jak i te aplikacyjne), które będą się wyświetlać „na żywo”. Jeśli więc w programie został wyrzucony jakiś wyjątek, którego lepiej nie obsłużyliśmy, to znajdziemy go właśnie tutaj
Jeśli z kolei chcemy pogrzebać po wszystkich logach jak za dawnych czasów, to można wybrać link Bash i przejść do katalogu /home/LogFiles, a tam jest już administracyjny raj troubleshootera. Logi w plikach tekstowych, które można grepować, przeszukiwać filtrować i co tam tylko zechcesz!
Plany się z czasem zmieniają. Decyzja o przechowywaniu swoich danych na dysku C z czasem podlega weryfikacji, bo C być może jest już prawie pełny, a D świeci pustkami.
Migracja OneDrive na inny dysk nie jest trudna. Oto kroki do wykonania:
Tutaj kliknij „Unlink this PC”. W tym momencie pliki tak jak były w starej lokalizacji, tak sobie tam zostały, ale się nie synchronizują. Możesz zostawić to okienko otwarte, bo za chwilę coś będzie tu do zrobienia.
Teraz przenieś swoje pliki np. z dysku C na D
Wróć do okienka z pkt. 2. Teraz trzeba ponownie podłączyć komputer do synchronizacji z OneDrive. Podczas konfiguracji wskaż na nową lokalizację swoich danych. We wskazanym katalogu powinien się znajdować skopiowany w kroku 3 katalog
Po zakończeniu konfiguracji zobaczysz że OneDrive skanuje wszystkie pliki i synchornizuje ich zawartość, ale spokojnie – proces sprawda tylko czy pliki są takie same, nie kopiuje ich jeśli nie trzeba. Niemniej proces może zabrać trochę czasu…
Nie wiem, czy to już wzrok zawodzi, czy co, ale jak dla mnie okienko explorera w VSC jest jakoś takie nieczytelne. Foldery są mało widoczne, zlewają sie z plikami itp. Ale da sie to zmienić!
W ustawieniach (File >> Preferences >> Settings) VSC odszukaj ustawienia „tree indent”. Ja ustwiłem sobie tą wartość na „zabójcze” 32, ale 16 też znacznie poprawia widoczność wcięć:
